Ένας υπέροχος, πανέμορφος και κατάλευκος Αργυροτσικνιάς.
Τον εντόπισα το μεσημέρι του Σαββάτου να κάθεται σε συγκεκριμένο σημείο, όπου βόλευε να κρυφτώ και να τον φωτογραφίσω από κοντά. Οπότε την Κυριακή, “ταμπουρώθηκα” κοντά στο μέρος του και τον περίμενα υπομονετικά τεσσεράμισι ώρες να φανεί. Ευτυχώς μου έκανε την χάρη, οπότε του τράβηξα μερικές κοντινές λήψεις με έναν παλιό manual 600άρη Nikon τηλεφακό που έχω. Δύσκολη η χειροκίνητη εστίαση με τέτοιο φακό, γιατί το βάθος πεδίου είναι σχεδόν ανύπαρκτο, αλλά δεν κουνιόταν πολύ οπότε κατάφερνα και τον εστίαζα με ακρίβεια (τις περισσότερες φορές).
Έκατσε για μερικά λεπτά και μετά ενοχλημένος (μάλλον από τα κλικ της μηχανής, γιατί ο άνεμος ήταν ευνοϊκός για μένα και δεν με μύριζε) πέταξε μακρυά, χαρίζοντας μου όμως πρώτα μερικές υπέροχες λήψεις.